მოგესალმებით მეგობრებო, ჩემი ბლოგის მკითხველებო
მოკლედ, მთელი ჩემი ცხოვრების მანძილზე მინდოდა რომ მყოლოდა ძაღლი. დღესაც მინდა და ეს სურვილი ამჟამად ისე მაქვს მოზღვავებული, რომ აღარ ვიცი რა ვქნა. იკითხავთ, ასე თუ გინდა, რატომ არ ყიდულობ და მოგყავს სახლშიო. საქმე იმაშია, რომ მარტო ვცხოვრობ პატარა ბინაში, თან ვმუშაობ და მთელი დღით გასული ვარ სახლიდან. მცალია მხოლოდ შაბათს 2 საათის შემდეგ, რადგან შაბათსაც ვმუშაობ და კვირა დღეს. ასეთ პირობებში სრული უაზრობაა ძაღლის ყოლა, თუმცა მაინც რომ მინდა, რა ვქნა? 😦 ყველაფერზე მაქვს ნაფიქრი: ის, რომ მარტო იქნება მთელი დღე და ცოდოა და მეც ცოდო ვარ, რომ უნდა ვინერვიულო, რომ ლეკვს 5-ჯერ უნდა დღეში ჭამა, რომ სახლს დამისვრის აცრების დასრულებამდე თავისი ფეკალიებით, რომ ავეჯიც შეიძლება გამიფუჭოს, მაგრამ ამ ყველაფრის მიუხედავად მაინც ვფიქრობ ლეკვის აყვანაზე 🙂
სხვა საკითხია ჯიშის შერჩევა. ბავშვობაში ძალიან მომწონდა კოკერ სპანიელი, თან ინგლისური და თანაც ჩალისფერი. ვამბობდი, აუცილებლად ეს ჯიში მეყოლება თქო, თუმცა მას შემდეგ, რაც ძაღლის ჯიშებს უფრო ახლოს გავეცანი და ბევრი გავიგე ამა თუ იმ ჯიშის თავისებურებაზე, შემიყვარდა ძალიან ფრანგული ბულდოგი. ბევრს არ მოსწონს ეს ძაღლი, თუმცა მე ძალიან მესაყვარლება 🙂 თუნდაც ის ყურები რომ აქვს ღამურისებრი, რომ ხვრინავს და ხრუტუნებს და ჰაერსაც კი რომ აფუჭებს, ეს ყველაფერი ამ ჯიშს რაღაცნაირად გამორჩეულს ხდის სხვებისგან. ამავდროულად არის საკმაოდ ჯიუტი და შემტევი ხასიათის. როგორც მას უწოდებენ, ესაა დიდი ძაღლი პატარა შეფუთვაში 🙂 თუმცა რამდენადაც მოსიყვარულე, თბილი და ღრუტუნაა, იმდენად აქვს სუსტი ჯანმრთელობა. როგორც ამბობენ და წერენ, ეს ჯიში ვეტების ხშირი სტუმარია ჯანმრთელობის ამა თუ იმ პრობლემის გამო. ამას ემატება ისიც, რომ ლეკვი ამჟამად ღირს 600 ლარი (მაიმარკეტზე განთავსებული განცხადებების საფუძველზე მომყავს ეს ფასი), რაც საკმაოდ ძვირია იმასთან შეფარდებით, რომ ჰასკისა და ლაბრადორის ლეკვებს, რომლებიც ზომით ლამის სამი ფრანგული ბულდოგის ხელები არიან, უკვე 300-400 ლარში ყიდიან. ვინაიდან ფარ-ხმალს არ ვყრი და მაინც მინდა ლეკვის მოყვანა, სერიოზულად დავფიქრდი ფრანგულის ყიდვაზე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე და აგერ უკვე მერამდენე დღეა, ლამის მაიმარკეტზე ვცხოვრობ 🙂 თვალს ვავლებ განცხადებებს ყველა პატარა ჯიშზე, ვადარებ ერთმანეთს და მაინც ვერ ჩამოვყალიბდი, რომელი ჯიში მინდა 😦
იქნებ დამეხმაროთ ლეკვის შერჩევაში ჩემი ბლოგის მკითხველები, ისეთები, ვისაც გყავთ სახლში ძაღლი და კარგად იცნობთ ამა თუ იმ ჯიშის თავისებურებებს და მირჩიოთ, რომელი ჯიში იქნება ჩემთვის შესაფერისი.
ჩემი მოთხოვნები ასეთია:
- უნდა იყოს პატარა ზომის; ისეთი, რომ პატარა, 1 ოთახიან ბინაში ასე თუ ისე ნორმალურად იგრძნოს თავი. გასეირნებით გავასეირნებ დილაობით, სანამ სამსახურში წავალ და საღამოს, სამსახურიდან დაბრუნების შემდეგ;
- ბეწვი სასურველია ჰქონდეს დაბალი. დიდ ბეწვს უფრო მეტი მოვლა და ვარცხნა უნდა, თუმცა პატარასაც რათქმაუნდა სჭირდება მოვლა;
- უნდა იყოს თბილი, მოსიყვარულე, უაგრესიო; სხვა ცხოველებისადმი, ადამიანებისა და ფრინველებისადმი ტოლერანტული 🙂 ვითვალისწინებ იმას, რომ მყავს სახლში თუთიყუში და არ მინდა, ერთხელაც სახლში მოვიდე და პირში თუთიყუშის ბუმბულგაჩრილი ძაღლი ვნახო 🙂 ეს სავსებით შესაძლებელია, რადგან ძაღლში გენეტიკურად მონადირის ინსტინქტები არის ჩადებული და იჩენს თავს შესაბამისი გარემოების დადგომისას;
- რაც მთავარია, ფასი! მხედველობაში ვიღებ რა იმ ფაქტს, რომ ძაღლს მოყვანისას მინიმუმ რამოდენიმე და მაქსიმუმ ბევრი 🙂 სხვადასხვა ნივთი სჭირდება მოვლისათვის (პატარა რბილი საწოლი, სადაც დაიძინებს და დაისვენებს, საკვებურები, საჭმელი, სავარცხლები, საყელური და საბელი, საბანაო შამპუნი, სათამაშოები, წამლები და ა.შ) და ამ ყველაფრისთვის მინიმუმ 100 ლარი მაინც დამჭირდება, ლეკვში ბევრს ვერ გადავიხდი სამწუხაროდ 😦 მაქსიმუმ 300 ლარი, მეტს ფიზიკურად ვერ შევწვდები 😦 შესაბამისად, ამ ფარგლებში ვეძებ ლეკვებს. ამ ეტაპზე დავუბრუნდი ისეც ჩემი ბავშვობის ძაღლზე ფიქრს და ვფიქრობ არა ინგლისურ, არამედ ამერიკულ კოკერ სპანიელზე, რომელიც ინგლისელზე მეტად მესიმპატიურება თვალში 🙂 მართალია დიდი ბეწვი აქვს, მაგრამ თუ ვიყიდი, მეყოლება სულ დაბალ “სტრიჟკაზე” და ბეწვის ვარცხნის თემაც ასე თუ ისე მოგვარდება. ამ ჯიშს ყურების ინფექციაც ახასიათებს დაყრილი ყურების გამო, რადგან არ ნიავდება ყურები და ხდება ანთებითი პროცესები. ამასაც ეშველება, თუკი მივაქცევ ყურადღებას.
მოკლედ, მირჩიეთ რამე ! 🙂 ველი თქვენს გამოხმაურებას.
ბლოგი ძაღლებზე 